سلام بر مولود رمضان

امام حسن (ع):

براى دنیایت چنان کار کن که گویا همیشه زندگى میکنى

و براى آخرتت به گونه اى کارکن که گویا فردا خواهى مُرد

و اگر عزّتى بدون بستگان و شکوهى بدون سلطنت خواهى، از معصیت و نافرمانى خدا به طاعت و فرمانبرى خداوند عزّوجلَّ درآى.

                                                                    

                                                                                                      بحار الانوار(ط-بیروت) ج 44 ، ص 139

امام حسن (ع ) فرزند امیرمؤ منان على بن ابیطالب و حضرت فاطمه زهرا، دختر پیامبر خدا (ص) است. وى نخستین پسرى بود که خداوند متعال به خانواده على و فاطمه عنایت کرد.

امام حسن (ع) پیشواى دوم شیعیان، نه تنها از نظر علم، تقوى، زهد و عبادت، مقامى برگزیده و ممتاز داشت، بلکه از لحاظ بذل و بخشش و دستگیرى از بیچارگان و درماندگان نیز در عصر خود زبانزد خاص و عام بود.

وجود گرامى آن حضرت آرام بخش دل هاى دردمند، پناهگاه مستمندان و تهیدستان، و نقطه امید درماندگان بود و هیچ فقیرى از در خانه آن حضرت دست خالى برنمى گشت.

داستانی آموزنده از امام حسن(ع) : کمک به دیگران

میمون بن مهران گفت : نزد امام حسن علیه السلام نشسته بودم که مردی آمد و گفت : ای فرزند پیامبر (ص) فلان شخص از من طلبی دارد ولی من پولی ندارم ، برای همین او می خواهد مرا زندانی کند .

امام فرمود : در حال حاضر مالی ندارم که بدهی تو را بدهم . او عرض کرد : پس شما کاری کنید که او مرا زندانی نکند .

امام در حالی که در مسجد مشغول عبادت (اعتکاف ) بود ، کفشهای خود را به پا کرد . من گفتم ای فرزند رسول خدا مگر فراموش کردید که در حال اعتکاف هستید ( و نباید از مسجد خارج شد) ؟ فرمود :

فراموش نکرده ام اما از پدرم شنیده ام که رسول الله می فرمود : کسی که در بر آوردن حاجت برادر مسلمان خود بکوشد ، مانند کسی است که نه هزار سال ، روز را به روز و شب را به عبادت مشغول بوده است.

                                                     روایتها و حکایتها ص 122 - داستانهای پراکنده 2/152