میلاد امام رضا (ع) مبارک
شاه ایران، سلطان خراسان سال 148 قمری در چنین روزی چشم به جهان گشود، فرزند امام موسی کاظم علیه السلام، نامش بسان جدّ بزرگوارش علی شد ولقبش رضا، چراکه راضی بود به رضای الهی. ولادت هشتمین اختر تابناک امامت، ولادت برکت و نور بود، ولادت هدایت بود و سعادت.
دُردانه مُلک ایران، 20 سال امامت و زعامت نمود و سرانجام با انگور زهرآلود مأمون، خلیفه عباسی در سال 203 قمری شهد شهادت نوشید. هجرت اجباری ایشان به ایران، هجرت آفتاب بود و نزول ستاره، ولی نعمت ایران به زور خلیفه وقتِ عباسی، ولیّ عهد گشت، ولیّ عهدی که شاهان به فدایش!
رسول گرامی اسلام صلی الله علیه وآله ایمان فرمودند:
در زمین خراسان، جگر گوشه من دفن خواهد شد، هیچ غمگینی او را زیارت نمی کند مگر اینکه خدا غم از دلش بزداید و هیچ زائر گنهکاری مگر این که خدای تعالی گناهانش را بیامرزد.
و چه دلچسب است زیارت ایشان چه از نزدیک و چه از دور، باگفتن:
السلام ای حضرت شمسُ الشموس ، مالک مُلکِ قضا ای شاه طوس
امام رضا پناه عالمان بود و سر پناه عارفان! در مناظرات علمی صبغه ی الهی داشت و از همه سبقت گرفته. رأفتش چونان عظیم است که شیعه و سنی، گبر و یهود نمی شناسد و همه را به درگه وسیع رحمتش داخل می کند:
"بیُمنه رُزق الوری" به وجود آن بزرگوار، موجودات روزی می خورند.
زیارت جامعه کبیره
حدیثی زیبا از امام رضا(ع) :
بهترین بندگان خدا
از امام رضا(علیه السلام) درباره بهترین بندگان سؤال شد.ایشان فرمودند:
آنان که هر گاه نیکى کنند خوشحال شوند،
و هرگاه بدى کنند آمرزش خواهند،
و هر گاه عطا شوند شکر گزارند،
و هر گاه بلا بینند صبر کنند،
و هر گاه خشم کنند درگذرند.
گدای کوی رضا شو که این امام رئوف
به سینه ی احدی دست رد نخواهد زد
التماس دعا
