میلاد با سعادت حضرت علی اکبر (ع)

حضرت علی اکبر (ع) فرزند بزرگ امام حسین در یازدهم شعبان سال 33 هجری قمری در مدینه دیده به جهان گشود. وی در مکتب انسان ساز پدر شیوه های صحیح دفاع از مکتب و اطاعت از امامت و حمایت از آرمان های مقدس آن را آموخت.


تربیت شایسته امام حسین (ع) سبب شد که علی اکبر به بهترین صفات کمال آراسته شود. وی جوانی خوش چهره، زیبا، خوش زبان و دلیر بود و از جهت سیرت و خلق و خوی و شباهت رخسار، شبیه ترین مردم به پیامبر اکرم(ص) بود و شجاعت و رزمندگی را از جدش علی ابن ابی طالب (ع) به ارث برده و جامع کمالات، محامد و محاسن بود.[1]

رابطه سرشار از ادب و احترام علی اکبر (ع) به پدر و علاقه و محبت پدر به فرزند، در همه مراحل زندگی این دو الگوی فضیلت وجود داشت و نهایت و اوج آن، در صحنه عاشورا دیده می شود . او در روز عاشورا اولین نفر از بنی هاشم بود که پس از مبارزه جانانه جام شهادت را سر کشید. در زیارت شهدای معروفه نیز آمده است :
السَّلامُ علیکَ یا اوّل قتیل مِن نَسل خَیْر سلیل[2]

حضرت علی اکبر علیه السلام دوران جوانی و زندگانی کوتاه خود را در متن حوادثی سپری نمود که هر یک از آن حوادث به نوبه خود در تاریخ اسلام، ماندگار شدند. مقبره حضرت علی اکبر علیه السلام در کربلای معلی پایین پای اباعبدالله الحسین علیه السلام است و در سلام زیارت عاشورا منظور از "علی علی ابن الحسین"، آقا علی اکبر (ع) می باشد.

در میهن عزیزمان روز میلاد حضرت علی اکبر علیه السلام به روز جوان نامگذاری شده است. ما نیز به نوبه خود میلاد الگوی تمام جوانان عالم را به تمام مسلمانان علی الخصوص جوانان میهن عزیزمان تبریک عرض می نماییم.

التماس دعا
منبع موج همراه 

پوستر جشن

خداحافظ فرمانده

میلاد امام سجاد (ع)

امروز مردی از تبار نور می آید تا نیایش در آیینه وجودش تجلی یابد.
مردی که ذره ذره هستی اش، الهی و ملکوتی است.
او می آید تا صحیفه تابناک و جاویدان عشق را با زلال اشک هایش در کتابچه عالم بنگارد.
او می آید تا ملکوت را در سخنانش معنا کند.
او می آید تا حماسه حسین را تفسیر کند.


امام علی بن حسین(ع) که مشهورترین القاب او زین العابدین و سجاد است، در شعبان سال 38 هجری قمری در مدینه دیده به جهان گشود. یکی از برجسته ترین جنبه های زندگی آن حضرت، همراهی او با سالار شهیدان در قیام کربلا و رسالت سنگین پیام رسانی آن نهضت بزرگ بود. آن حضرت، تنها مرد بازمانده از خاندان حسین(ع) در روز عاشورا بود که تداوم قیام حسینی مرهون تلاش های اوست.

امام سجاد(ع) برای تبیین معارف اسلام و زنده نگه داشن مشعل هدایت، از سلاح دعا استفاده کرد و از این راه بذر معنویت پاشید تا در موقعیت مناسب ثمر دهد. ایشان از دعا برای بیان بخشی از عقاید حق خود بهره برد و بار دیگر برای توجه به معرفت و عبادت و بندگی، حرکتی تازه ایجاد کرد.صحیفه امام سجاد(ع) سرتاسر دعا و نیایش است و جنبه آگاهی بخشی نیز دارد. این کتاب شریف، هم کتاب جهاد است و هم کتاب خیزش و فریاد و آگاهی بخشی درباره معارف ناب اسلامی.

نیایشی زیبا از امام سجاد(ع) :
خدایا من از تو پوزش می خواهم که :
* پیش روی من به کسی ستم شود و من او را یاری نکنم
* یا نعمتی به من ارزانی شود و سپاس آن را نگویم.
* یا گناهکاری از من عذر خواهد و عذر او را نپذیرم.
* یا حاجت مندی از من چیزی طلبد و او را بر خود مقدّم ندارم.
* یا حق مردم باایمانی بر گردنم آید و آن را بزرگ نشمارم.
* یا عیب مرد باایمانی را ببینم و آن را نپوشانم.

حکایتی آموزنده از امام سجاد(ع) :
توجه در نماز
امام سجاد علیه السلام در حال نماز بود که فرزندش در چاه افتاد. مردم متوجه شدند و سر و صدا بلند کردند و باسعى و تلاش بچه را از چاه بیرون آوردند و همچنان امام علیه السلام در حال نماز بود.
وقتى نماز به پایان رسید به او گفته شد چرا با افتادن بچه در چاه نماز را تمام نکردى و به نجات فرزندت نشتافتى ؟
حضرت فرمود: من متوجه نشدم زیرا با پروردگار بزرگم مشغول مناجات بودم.

ای قبله اهل سجود و رکن ایمان:
خدا را سپاس که تو را آفرید تا ستایش و حمد خالق را از تو بیاموزیم. خدا را سپاس که تو را به دنیا هدیه داد تا زبان عاشقانه ترین شکرها را در کام تو بگذارد و بی بدیل ترین نیایش ها را از زبان تو به گوش عالمیان برساند.


التماس دعا
منبع موج همراه 

سلام بر ابوالفضل علیه السلام

چهارم شعبان، سال روز ولادت پرچم دار بزرگ کربلا، حضرت عباس بن علی علیه السلام است. حضرت عباس(ع) در سال 26 هجری قمری، در مدینه، دیده به جهان گشود. این نوزاد بسیار خوش منظر و زیبا بود به طورى که وى را قمر بنى هاشم نامیده اند و به ماه شب چهارده تشبیه نموده اند. حضرت علی(ع) او را عباس نام نهاد و آن به این علت بود که عباس هم به معناى شیر شرزه و خشمگین است و هم به معناى عبوس و چهره گرفته زیرا که ایشان نسبت به ظالمان چهره اى خشمگین داشتند.

لقب دیگر او باب الحوائج است چرا که آستان رفیعش قبله حاجات و توسل به آن حضرت نیاز دردمندان است.

وی در دامان امیرالمؤمنین علی علیه السلام و مادر گرامی اش به گونه ای پرورش یافت که به مظهر غیرت، ایثار و شجاعت، بدل گشت. عباس بن علی علیه السلام در طول حیات خویش از محضر پدر و برادرانش، بیشترین بهره را برد و جامع فضایل نیکو گردید. آن بزرگوار آن چه را از محضر آن سه امام معصوم آموخته بود، در کربلا آشکار ساخت و حماسه ساز نام آور عاشورای حسینی شد.

حضرت عباس(ع) همان جایگاه را نسبت به امام حسین(ع) داشت که حضرت على نسبت به پیامبر(ص)داشت. ایشان پشتوانه و تکیه گاهى براى امام حسین بودند چنانچه امیر المؤمنین چنین جایگاهى را نسبت به پیامبر داشت.

حرم حضرت عباس علیه السلام به برکت ایثار و فداکاری بی مانندش، قبله ی دل هاست. حرم ملکوتی اش، آرام بخش دل عاشقان است. مردم درمانده ای که از همه جا ناامید شده اند، به بارگاه او که تجلی گاه رحمت الهی است، روی می آورند و شاد و خوشحال بازمی گردند. آن خانه ای که هرگز به روی حاجت مندان بسته نمی شود، خانه ی عباس، بنده ی وارسته ی خداست.

حضرت عباس علیه السلام، با کمال معرفت، در راه دین و امام خویش جانبازی کرد و مراحل کمال و تعالی را پشت سر گذاشت. به همین دلیل روز ولادت حضرت عباس(ع) در میهن عزیزمان روز جانباز نامیده شده است.

موج همراه نیز میلاد با سعادت حضرت عباس(ع) و روز جانباز را به تمام مسلمانان جهان علی الخصوص جانبازان میهن عزیزمان که سنبل و شکوه ایثار و فداکاری هستند تبریک عرض می نماید.

سلام بر ابوالفضل علیه السلام ، که سرو بلند آزادگی را بر بام تاریخ ما می کارد، آینه های طور و تجلی را در برابر جوانان ما می افرازد و پرچم صلابت و سادگی، صبر و ایستادگی، شهادت و مردانگی را بر ایوان آیین زندگی جانبازان عزیز ما به اهتزاز در می آورد. سلامی ویژه، از هر سپیده دمان، تا هر شام گاهان، هزاران بار.

التماس دعا

منبع موج همراه 

میلاد سید و سالار شهیدان

امام حسین (ع):

همانا مردمى خدا را براى شوق بهشت پرستش مى کنند که این پرستش تجار است.

و همانا مردم دیگرى خدا را از روى ترس مى پرستند که این پرستش بردگان است.

و همانا مردمى خدا را از روى شکر و سپاس عبادت مى کنند که این عبادت آزادگان است و این نوع پرستش والاترین نوع عبادت است.

عود بسوزانید و دست بیفشانید که وام گذار عزت شیعه از راه می رسد.

کسی که دلش فراخنای دشت ها را می ماند و صدایش، سکوت آزادگان زمین را به فریاد می خواند. 

او می آید تا دین رسول الله صلی الله علیه و آله پایمال ستم و ناجوانمردی نشود.

می آید، با چشمانی که افق های سرخ را تجربه خواهد کرد و دستانی که درخت ظلم را بارور نمی خواهد.

اوست که دهمین روز محرم را به تاریخی جاودان بدل می کند.

امام حسین علیه السلام در سوم شعبان سال چهارم هجری با ولادت خود جهان را نورانی ساخت و عطر حضور خود را در گیتی گستراند. گرچه اوج حماسه امام حسین علیه السلام در روز عاشورا تجلّی یافت ولی مبارزات ستم ستیزانه آن امام بزرگ منحصر به دوره قیام علیه ستم یزید نیست و در زمان پدر یزید(معاویه) نیز غیرت الهی امام حسین علیه السلام ایشان را آرام نگذاشت. به عبارت دیگر، همه دوره زندگی امام حسین حماسه و غیرت است، ولی این حماسه و غیرت در محرم سال 61 هجری همچون آتشفشان فوران کرد و بنیاد ستم را از بیخ برانداخت. امام حسین علیه السلام نه تنها برای شیعیان مظهر غیرت و شجاعت است، بلکه همه جهانیان او را به آزادگی و ستم ستیزی می ستایند.

آن حضرت حدود شش سال در کنار پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و مادرش حضرت زهرا علیهاالسلام بود و سپس نزدیک به سی سال دوره همراهی با پدرش امام علی علیه السلام را سپری کرد. پس از آن، در زمان امامت امام حسن مجتبی علیه السلام ، ده سال یاور ایشان بود و به وی بسیار احترام می گذاشت. 

بعد از آن، ده سال دوره حکومت معاویه را تحمل کرد و سپس در آغاز حکومت نامشروع یزید، بیعت با او را نپذیرفت و به قیام برخاست و همراه با یاران باوفایش، در 57 سالگی به شهادت رسید.

حکایتی زیبا از امام حسین (ع) : روش پند دادن گناهکار

جوانى خدمت امام حسین علیه السلام رسید و گفت: «من مردى گناه کارم و نمى توانم خود را از انجام گناهان بازدارم، مرا نصیحتى فرما» امام حسین علیه السلام فرمود: 

پنج کار را انجام بده و آن گاه هرچه مى خواهى، گناه کن. 

اول، روزى خدا را مخور و هرچه مى خواهى گناه کن. 

دوم، از حکومت خدا بیرون برو و هرچه مى خواهى گناه کن. 

سوم، جایى را انتخاب کن تا خداوند تو را نبیند و هرچه مى خواهى گناه کن. 

چهارم، وقتى عزراییل براى گرفتن جان تو آمد، او را از خود بران و هرچه مى خواهى گناه کن. 

پنجم، زمانى که مالک دوزخ، تو را به سوى آتش مى برد، در آتش وارد مشو و هرچه مى خواهى گناه کن.

جوان اندکى فکر کرد و شرمنده شد و در برابر واقعیت هاى طرح شده، چاره اى جز توبه نیافت.

التماس دعا

 

منبع موج همراه

امروز عصر

حلول ماه شعبان

حضرت محمد(ص):
شعبان ماه من است. هر کس یک روز از این ماه را روزه بدارد بهشت بر او واجب می شود.

ماه شعبان برای انسان به سوی خدا یکی از ماههای پر فضیلت سال است زیرا :

اولاً شخصیت های بزرگ و ارزشمند که از ستارگان آسمان ولایت و امامت به شمار می آیند در ماه شعبان دیده به جهان گشوده اند:
* ولادت با سعادت حضرت اباعبداللّه الحسین(ع) در روز سوم ماه شعبان
* ولادت با سعادت حضرت ابوالفضل(ع) در روز چهارم ماه شعبان
* ولادت با سعادت حضرت سجاد(ع) در روز پنجم ماه شعبان
* ولادت پر برکت حضرت مهدی (عج) در پانزدهم ماه شعبان

ثانیاً علاوه بر موارد ذکر شده طبق برخی روایات نیمه این ماه شب قدر به شمار آمده که پیشوایان دینی به احیاء و شب زنده داری آن سفارش و تأکید کرده اند.

ثالثاً ماه شعبان ماه بسیار شریفی بوده و منسوب به پیامبر اکرم(ص) است.

یکی از کارهایی که بزرگان و پیشوایان دین در این ماه انجام می دادند، مناجات با خداوند مهربان است. از جمله این مناجات ها، مناجات معروف شعبانیه است که از امیرالمؤمنین و فرزندان اوست که در ماه شعبان می خواندند.

فرازی از مناجات معروف شعبانیه:
خدایا بشنو دعایم را هرگاه دعا کنم و صدای ناله ام را بشنو هنگامی که صدایت کنم. و به من رو کن هنگامی که تو را مناجات کنم.
خدایا اگر مرا محروم کنی چه کسی به من روزی دهد و اگر تو مرا خوار کنی چه کسی مرا یاری کند.
خدایا از خشم و غضبت به تو پناه می برم.
خدایا اگر من شایسته رحمت تو نیستم پس تو بر اینکه بر من به فضل وسیعت جود کنی شایسته ای.
خدایا گناهان من را در دنیا می پوشانی ولی من به پوشاندن خطاها در آخرت نیازمندترم. زیرا در قیامت باید در حضور پیامبران، صلحا و شهدا پاسخ گوی اعمال خود باشم. چون در این دنیا همه مردم مثل خودم خطا کارند ولی در قیامت شرمندگی در حضور پیامبران و امامان معصوم را چگونه چاره جویی کنم؟
خدایا اگر مرا به جرمم مؤاخذه کنی تو را به عفوت مؤاخذه می کنم. و اگر مرا به گناهم بازخواست کنی تو را به مغفرتت بازخواست می کنم. و اگر مرا داخل جهنّم کنی به اهل جهنّم اعلام می کنم که من خدا را دوست داشتم.
خدایا عمری را در غفلت و بی خبری و فراموشی گذراندم و جوانی ام را در حال مستی و دوری از تو به پیری رساندم.
خدایا غرور به کرمت مرا بیدار نکرد.
خدایا مرا از آنانی قرار ده که وقتی او را خواندی، پاسخت را داد.
خدایا مرا از کسانی قرار ده که همواره به یاد تو هستند و پیمان تو را نمی شکنند. همواره شکرگزار تو هستند.
خدایا مرا به نور عزّت فروزنده ایت پیوند ده تا تو را بهتر بشناسم و از غیر تو جدا شوم.

طلوع ماه شعبان، ماه رسول خدا (ص)، مطلع النور، ماه آماده ‏سازی روح برای وارد شدن به ضیافت الله بر شما مبارک‏باد.

التماس دعا
منبع موج همراه 

مبعث، پیام آور عدالت و کرامت انسانی است.

به اطراف آسمان ها نظر می دوخت و کرانه های زمین و دریاها و دره ها و دشت ها و بیابان ها را از نظر می گذرانید و از مشاهده آن همه آثار قدرت و رحمت الهی، درس عبرت می آموخت.

ازآنچه می دید، به یاد عظمت خدای آفریننده می افتاد. آن گاه با روشن بینی خاصی به عبادت خداوند اشتغال می وزید. چون به سن چهل سالگی رسید خداوند نظر به قلب وی نمود، دل او را بهترین و روشنترین و نرمترین دلها یافت.

در آن لحظه خداوند فرمان داد درهای آسمان ها گشوده گردد. محمد صلی الله علیه و آله از آنجا به آسمان ها می نگریست، سپس خدا به فرشتگان امر کرد فرود آیند، و آنها نیز فرود آمدند، و محمد صلی الله علیه و آله آنها را می دید. خداوند رحمت و توجه مخصوص خود را از اعماق آسمان ها به سر محمد صلی الله علیه و آله و چهره او معطوف داشت.

در آن لحظه محمد صلی الله علیه و آله به جبرئیل که در هاله ای از نور قرار داشت نظر دوخت. جبرئیل به سوی او آمد و بازوی او را گرفت و سخت تکان داد و گفت: ای محمد! بخوان. گفت چه بخوانم؟

جبرئیل گفت: " نام خدایت را بخوان که جهان و جهانیان را آفرید. خدائی که انسان را از ماده پست (نطفه) آفرید. بخوان که خدایت بزرگ است. خدائی که با قلم دانش آموخت و به انسان چیزهائی یاد داد که نمی دانست"
 آیه 1 تا 5 سوره علق

حضرت محمد مصطفی در روز 27 رجب سال 40 عام الفیل، همزمان با سال 13 پیش از هجرت پیامبر اسلام، در غار حرا، توسط (جبرئیل) و از سوی خدا به پیامبری نایل آمد و مأمور شد که چند خداپرستی و بت‌پرستی را از زمین بردارد و خداپرستی را رواج دهد و پیام وحی را به مردم برساند.

بعثت‏ بزرگ ترین نعمت ‏خداوند بر بشر است چنانکه خداوند در قرآن نیز می فرماید :
خداوند برمومنان منت نهاد (نعمت ‏بزرگى بخشید)، هنگامى که درمیان آن‏ها پیامبرى از خودشان برانگیخت که آیات او را بر آن‏ها بخواند و آن‏ها را پاک کند و کتاب و حکمت ‏بیاموزد و البته پیش از آن در گمراهى آشکار بودند.
آل عمران/ 164

بعثت، نشانه مهرورزی خدا با زمینیان و روز توحید و آزادگی ست.
بعثت، انفجار نور درخشان الهی، در ظلمات جهل و خرافات بود.
مبعث، پیام آور عدالت و کرامت انسانی است.
پیام مبعث، خروج انسان از ظلمت و حرکت به سوی نور است.
بزرگ ترین و زیبا ترین ره آورد مبعث، قرآن کریم است.
معنویت و توجه به مبدأ آفرینش میوه بعثت رسول الله است.
بعثت، بهار آفرینش است.

عید سعید مبعث، آغاز راه رستگاری و طلوع تابنده مهر هدایت و عدالت، بر همگان مبارک باد.

التماس دعا
منبع موج همراه 

روز معلم

 امام سجاد علیه السلام :

 حق استاد و سرپرست علمی تو آن است که وی را بزرگ شماری و مجلس او را محترم دانی، به او نیک گوش سپاری و توجه کنی و صدایت را از او بلند‌تر نکنی و به کسی که از وی چیزب می پرسد، پاسخ ندهی تا خود پاسخ بگوید، در مجلسِ وی با کسی سخن نگوئی و نزد او غیبت کسی را نکنی و اگر نزد تو از او به زشتی یاد کردند دفاع کرده و عیب هایش را بپوشانی و افتخاراتش را بیان کنی، با دشمنش همنشین نشوی و با دوستانش دشمنی نورزی .

«من لا یحضر الفقیه، ج ۲، ص ۲۶۰»